Nie mieć kogo kochać, przez nikogo nie być kochanym - to dla Ciebie definicja życiowej porażki. Rodzina, bliscy, przyjaciele, ludzie, którym jesteś potrzebny, o których możesz się troszczyć, to jest to, co nadaje Twojemu życiu sens. Nie wyobrażasz sobie, że mógłbyś w imię czegoś innego - kariery, bogactwa, jakiegoś iluzorycznego celu - oddalić się od tych, których kochasz.

Samotność bez jednego życzliwego słowa, gestu, spojrzenia, sama myśl o tym jest dla Ciebie przerażająca. Dla dobra bliskich jesteś w stanie naprawdę wiele poświęcić i dawanie przynosi Ci więcej satysfakcji niż branie.

Życie to dla Ciebie ciągła ewolucja, pokonywanie barier, samodoskonalenie. Gdyby przyszło Ci spocząć na laurach, uznałbyś to za porażkę. Nie cierpisz stagnacji. Chcesz się rozwijać, zdobywać nowe szczyty, rozszerzać horyzonty, stale sprawdzać, co jest za kolejnym zakrętem.

Rutynowa powtarzalność męczy Cię i sprawia, że czujesz się z każdym dniem bardziej nieszczęśliwy i skrępowany, niczym ciężkim łańcuchem. Twoim przeznaczeniem jest stale wznosić się do gwiazd. Nikt, kto Ci dobrze życzy, nie powinien próbować powstrzymywać Cię na tej drodze.

Lubisz mieć poczucie, że panujesz nad wszystkimi aspektami swojego życia, że nic nie grozi Tobie i Twojej rodzinie. Wkładasz wiele wysiłku, by to sobie zapewnić, zarówno od strony finansowej, jak i emocjonalnej. Konieczność ciągłego zamartwiania się, co przyniesie kolejny dzień i obawa przed tym, czy zdoła się przetrwać, kojarzy Ci się jednoznacznie z porażką.

Pragniesz móc zawsze polegać na sobie i swojej sytuacji, mieć skrystalizowane plany, wizję na emeryturę, zachowane oszczędności... takie stabilne bezpieczeństwo uważasz za warunek codziennego szczęścia.

Kiedy myślisz o porażce, która mogłaby Cię spotkać, na myśl przychodzą Ci oczy bliskiej osoby, wpatrzone w Ciebie z absolutnym rozczarowaniem. Sprawić komuś zawód można na wiele sposobów i żadnego z nich nie chciałbyś nigdy doświadczyć.

Przeraża Cię myśl, że mógłbyś nie dostrzec, iż ktoś potrzebuje pomocy. Że mógłbyś się nie sprawdzić, kiedy ktoś się do Ciebie o tę pomoc zwrócić. Że okazałbyś się słaby i niegodny zaufania. Że ktoś, dla kogo byłeś wzorem, poczuje się Tobą rozczarowany. Dlatego dla swoich bliskich jesteś opoką, na której mogą ślepo polegać.

Porażką dla Ciebie byłoby poczucie, że Twoje własne życie wymyka Ci się z rąk, że przestajesz nad nim panować i zaczyna Tobą rządzić jakaś inna siła, nad którą nie masz kontroli, na przykład nałóg. Zasadą, do której pragniesz się zawsze stosować, jest pełna odpowiedzialność za swoje słowa i czyny.

Nie chcesz, by coś przemawiało przez Ciebie, manipulowało Tobą czy przeobrażało Cię w kogoś, kim nie jesteś. Równowaga i panowanie nad sobą dają Ci poczucie życiowej harmonii, której nigdy nie chciałbyś utracić.

Twoje przekonania i moralność są dla Ciebie niezwykle istotne. Swoje życie kształtujesz wedle zasad, w które wierzysz, niezależnie od tego, czy są oparte na religii, czy wypływają z innego źródła, na przykład wychowania.

Trzymanie się właściwych reguł postępowania uważasz za niezwykle istotne, kluczowe dla tego, kim jesteś. Twój kodeks moralny kształtuje Twoją tożsamość, a sprzeniewierzenie się sobie samemu uznałbyś za porażkę.